Daar ben ik weer!

Hallo lieve mensen,

Hier ben ik weer! Ik weet dat ik wat nalatig ben met de blog en dat spijt me zeer. Ik zal mijn best doen meer te bloggen.

Het leven gaat hier uitstekend. Werk gaat helemaal goed, Annick heeft al een huis verhuurd voor een jaar en dat is zeker niet verkeerd. Qua listings en connecties ook zeker niets te klagen. We hebben op werk al een aantal mooie complimenten gehad, daar wordt een mens blij van.

Vorige week kwamen we op werk en er hing al een aparte sfeer. Eri (van de administratie) had de hele ochtend al een brede grijns, en er waren meer collega’s op de vloer (en dat zo vroeg). Eri was heel druk en giechelig en kwam ons het deugdelijke nieuws brengen dat Ray White Pecatu al 1 jaar bestond. Tijd voor een feestje, iedereen had kadootjes meegenomen en die werden onderling verloot. Gezien ze was vergeten dit nieuws aan ons te melden, hebben wij last minute nog twee kadootjes gehaald en een doos met mini donuts. Ik had anti-haaruitval shampoo in ontvangst mogen nemen.. Enig!

De dagen vliegen voorbij en elke dag is leuk. We hebben veel afspraken met klanten, dit zorgt voor hilarische momenten. Zo gingen we een tijdje terug naar een huis wat er van buiten leuk uitzag, maar van binnen echt ranzig was. De aardige mevrouw vond het zelf waarschijnlijk fantastisch want ze had een vraagprijs om u tegen te zeggen. Ik ga geen bedragen noemen maar voor dat geld kan je meerdere villa’s kopen met zwembad.

Afgelopen week hadden we een afspraak bij een leuk huis in een leuke buurt. We waren door Oom Piet en Tante Marie al gewaarschuwd voor de man zonder tanden die nog wel eens een oplichter kon zijn. Met ons goede gedrag kwam er een hele aardige mevrouw aanrijden met twee kindjes. In eerste instantie leek het normaal (ja meerdere kinderen op scooters is normaal). Maar toen de vrouw van haar scooter afstapte zagen we ineens hoe enorm dat kind was. Heel schattig kind hoor maar het had toch wel veel weg van een Michelin pop. Ze was ongeveer twee jaar maar zal zeker 40 kg wegen, ze was niet de enige want vermoedelijk had de hele familie goed te eten. Een echte prop, die alle schijnt te vreten wat er te vreten valt. En daar kwam de eigenaar, jahoor de man die niet vooraan stond toen de tanden werden uitgedeeld. Terwijl ik afspraken maakte en het contract tekende ging Annick boven foto’s maken. Ze is nog net niet gillend weggerend gezien het ranziger dan ranzig was, maar goed we hebben een listing erbij.

Gezien ik veel last had van de werkers achter mijn bungalow (gaan geloof ik de hele nacht zo’n beetje door), ben ik verhuist naar een ander huisje naast Annick. Ik vind het hier veel fijner, en heb een tv die het doet.

Een aantal dagen geleden op werk hoorde ik wat gepiep, ik keek om me heen en zag ineens een heel klein lief kuiken. Chickennugget was één van ons geworden. We hadden hem meegenomen naar huis en daar voor hem gezocht.. maar vooral veel geknuffeld. Het lieve kleine koppie van hem wanneer die tegen je aanlag om lekker warm te blijven.. (SMELT). Helaas was het toch niet het beste idee ooit om een kuikentje in je kamer te laten wonen dus hebben we hem met tranen in de ogen terug gebracht en aan twee hele lieve kleine meisjes gegeven. Mijn hart was gebroken.

Zoals jullie allen weten was het afgelopen week kerst. Hoewel het kerstgevoel niet echt aanwezig was hebben we er toch nog een hele leuke dag van gemaakt. Voorafgaand aan dat was het shoppingday, ik zwetend en rennend door de mall om cadeaus voor Annick te kopen want ze mocht natuurlijk niks doorhebben. Een paar dagen daarna was het dan eindelijk zover, ik had allemaal versieringen en heerlijk eten gekocht om een brunch te maken voor Annick (die nog lekker lag te meuren in bed). We hebben lekker zitten smikkelen en daarna was het eindelijk tijd voor de cadeaus. OMG ik kreeg de schoenen die ik al vanaf dag één wilde hebben! Ik was zo blij, en nog elke dag kijk ik met een verliefde blik naar mijn mooie lieve schoenen. Annick was ook heel blij en de ochtend was weer fantastisch begonnen. Later die dag hebben we Tante Maria, Oom Piet, Tulia en Halim ontmoet, we hebben lekker gegeten. Als verrassing hadden we voor iedereen een cadeau gekocht. Blij dat iedereen was, Halim had zelfs tranen in zijn ogen. Prachtig!

Morgen is het alweer oudejaarsdag, en we hebben gelukkig gister een reservering gedaan bij één van onze favoriete eettentjes aan het strand. We hadden niet de behoefte om naar Kuta te gaan, gezien iedereen daar al komt (2 uur heen en 2 uur terug ipv 20 minuten). Ik heb zin om morgen tussen de locals en de oudere toeristen te toosten op het nieuwe jaar!

Hoop dat jullie allemaal fijne kerstdagen hebben gehad en wens jullie allemaal veel goeds toe in 2015, tot dan!

Kusjes!